شب ارزوها

چقدر خوبه ادم ارزوهایی داشته باشه که براش تلاش کنه اصن ادمی ارزو نداشته باشه هدف هم نداره یا بهتره بگم ارزو هم خودش همون هدف دیگه، ازاون موقعی که خود رو شناختم ارزوم این بود رویا هام تبدیل به واقعیت بشه ینی میشه منم ارزو داشته باشم.من به ارزو هام میگم هدف اصن اینجوری دست یافنی تر میشه حالا دیگه ارزوهامم میشه اهداف ،خب هدف های زندگی مراتب داره من یه زمانی دوست داشتم بزرگ شم به اندازه هیجده سالگی که حداقل بتونم بگم منم قانونی شدم که حتی میتونم پشت فرمون ماشین شینم یا اینکه تو هیجده سالگی بگم دیپلم گرفتم . دوران جوونی رو شروع کردم ارزوم بزرگ شدن ودرس خوندن بود بین  هم سن وسالای خودم سری تو  سری داشتن بود ارزو باید هدف باشه دست یافتنی درسته به خیلی از هدفهام نرسیدم شد ارزو های دست نیافتنی ولی هدف تغییر نکرد به سمت وسوی دیگه. 

 یه ارزوی همیشگی دارم ارزویی که  تا پایان مرگ نمیتونم بگم من داشتمش یا نه، ارزوی همیشگیم داشتن ارامش بوده و هست خواهد بود .

چقدر دعاها کردیم و براورده نشد و گفتیم حکمت بود و تمام شدو چقدر حکمتها بود که سر راهمون قرار گرفت و گفتیم این به اون در که دعاممون براورده نشد همیشه ارزوها و دعاها و اهدافمون اونجوری که میخواستم رقم نخورد ولی در کل اون چیزی نشد که مارو کلا از زندگی که فکر میکردیم دور کنه .همیشه ارزویی که داشتم  و تا حالا براورده شده سلامتیه، سلامتی ینی این که فکر کنی هم از نظر روح و روان و هم از نظر جسم سالمی همین که تا حالا این ارزو بر باد نرفته باید بگم نصف ارزو هام انجام شده ارزو های من اگه تو زندگی صد نشد نود شد هشتاد شد اصن پنجاه شد و جای دور از فکرمون نرفت جای شکر ش باقیه .

بیاییم ارزو هامون رو نزدیکترو دست یافتنی تر انتخاب کنیم و اهدافمون رو بزرگ بگیریم تا قدمهای بزرگتری برداریم برای هدفهای بزرگ

و در اخر آرزو میکنم "خدا" رو داشته باشم که ارزوهام با خودش فقط محقق میشه.

+شب ارزوها تو بلاگیها رو هم دنبال کنید.

اینم پستای دوستای خوبم با موضوع شب ارزو ها:

اقای بنفش

بادبادک بازیگوش

پرنده ی سفید