چقدر زیباست تهران را از دید تو نگاه کردن........

آنگاه که بالا رفتیم و رفتیم تا به ایستگاه اول رسیدیم نگاهمان خیره شد به یک صندلی دونفره و چقدر زیبا بود تهران را دیدن از نگاه تو
 راستی
 هنوزم پرچم بلندی که میگفتی در باد میرقصد؟
 هنوزم هم گنجشکهای درخانه میخوانند؟
 هنوز هم برج بلند دیده میشوداز روی آن صندلی؟
 کاش برج بلند هر روز برایم دیده نمیشد تا تداعی کننده خاطرات باشد.
 هنوز هم به جای صندلی دونفره مان سرمیزنم اما دیگر صندلی در کار نیست انگار همه در تخریب خاطره های من دست دارند
 یادم می اید به تو گفتم به منظره نگاه کن تا این لحظه در خاطرمون ثبت شود در خاطر من ثبت شد اما تورا نمی دانم
 چقدر زیباست تهران را از نگاه تودیدن........